هگمتانه، گروه فرهنگ و ادب - اعظم مهری: از دیرباز هنر نزد ایرانیان از اعتبار و ارزش بالایی برخوردار بوده است، به گونه‌ای که ریشه‌های فرهنگی ما در رشته‌های مختلف هنری نمود یافته و از همین طریق نسل به نسل منتقل شده است. هنر در مدارس و دانشگاه‌های ما نیز وارد شده است و طبق فرهنگ و آیین ما به کودکانمان ارائه می‌شود.

ارائه رشته‌های مختلف هنری در مدارس می‌تواند باعث پرورش هنرمندان آینده این مرز و بوم شود. مدارس می‌توانند با آموزش به بچه‌ها و کشف استعدادهایشان مسیرهای تلفیق درست فرهنگ و هنر را فراهم کنند. کاری که تاکنون نیز باعث شده هنرمندان بزرگی در کلاس‌های درس به سوی اهداف بزرگشان هدایت شوند.

در همین راستا با یکی از هنرمندان نقاش همدانی که سال هاست در آموزش و پرورش فعالیت داشته است به گفتگو نشسته ایم. شکرالله کیانی متولد آذر 49 در شهرستان نهاوند است. وی در سال 69 به استخدام آموزش و پرورش درآمد و اینک 29 سال است که در این شغل شریف خدمت می‌کند. او 13 سال در روستاهای دورافتاده و محروم شهرستان فامنین خدمت کرده و در سال‌های فعالیتش سابقه مدیریت و معاونت مدارس، امور اجرایی، فرهنگی، هنری و مدیریتی را دارد.

او در طول 29 سال خدمت خویش از 320 لوح تقدیر از رئیس جمهور، وزرا و مدیران آموزش و پرورش دریافت نموده است.

* آقای کیانی چطور شد که وارد دنیای هنر نقاشی شدید؟

از کودکی به نقاشی علاقمند بودم و مورد تشویق پدر و مادرم قرار می‌گرفتم از کلاس اول ابتدایی تا پایان دوره تربیت معلم نمره درس هنر من 20 بود. در هیچ کلاس آموزشی شرکت نکردم صرفاً با راهنمایی معلمان هنر در مدرسه و تشویق والدین و مربیان مدارس و علاقه و تکرار و تمرین و کپی کارهای اساتید هنر موفق شدم در این راه رشد و پیشرفت کنم. در حقیقت نقاشی را به صورت تجربی، با مطالعه و تمرین و ممارست یاد گرفتم.

مدیران مدارس نقاشی‌هایم را در تابلو اعلانات مدرسه نصب می‌کردند و در مناسبت‌های مختلف در حضور دانش‌آموزان تشویقم می‌کردند و حمایت والدین و مربیان مدرسه انگیزه من را چند برابر می‌کرد.

* چه رتبه‌ها و مقام‌هایی کسب کرده‌اید؟

در سال‌های 70، 81 و 82 سه رتبه اول استان در رشته‌ نقاشی بین دانشجویان مراکز تربیت معلم و دانشجو معلمان را کسب کردم و در مسابقات فرهنگی هنری دانشجو معلمان سراسر کشور در سال‌های 81 و 82 که در شیراز و مشهد مقدس برگزار شد در رشته طراحی و نقاشی دو رتبه سوم کشور را به دست آوردم.

* از فعالیت‌های آموزشی خود در رشته نقاشی بفرمایید.

حدود سه سال در شهر فامنین و یک سال در کانون مهدیه همدان برای علاقمندان و هنرجویان رشته نقاشی تدریس داشتم. چند نمایشگاه از آثار هنرجویانم در فامنین و همدان و یک نمایشگاه از آثار هنری فرهنگیان استان در سال 82 در مجتمع فرهنگی هنری شهید آوینی برگزار نمودم و تعدادی از آثار نقاشی خود را نیز به نمایش گذاشتم.

از کلاس اول ابتدایی تا پایان دوره تربیت معلم طراحی می‌کردم و از سال 71 با شروع کارم به عنوان معلم در روستاهای فامنین، نقاشی با رنگ روغن را در سکوت و آرامش روستاها و در خانه‌های گلی روستاها که سکونت داشتم و بیتوته می‌کردم شروع کردم.

* در چه سبکی کار می‌کنید و نقاشی می‌کشید؟

سبک نقاشی رئال را در بین سایر سبک‌ها بیشتر می‌پسندم. به نقاشی طبیعت علاقه زیادی دارم. در نقاشی سعی می‌کنم یا به صورت زنده از طبیعت نقاشی کنم یا خودم عکس بگیرم و بعد نقاشی کنم و نقاشی‌هایم غالباً اصلند (اورجینال‌اند) و با خلاقیت خودم خلق شده‌اند.

به طبیعت، ورزش و کوهنوردی بسیار علاقمند هستم و از هر فرصتی برای رفتن به طبیعت همراه با خانواده و دوستان استفاده می‌کنم و گاهی اوقات بوم کوچکی با خود برای نقاشی از طبیعت می‌برم.

* هنر چه تأثیری در زندگی شما داشته است؟

نقاشی و هنر به طور کلی آثار بسیار مثبتی در رشد و پیشرفت من در زمینه‌های اجتماعی، اقتصادی و شغلی داشته و نگرش بهتری نسبت به زندگی و حیات به من بخشیده است.

به نظر من هنر کلید فهم زندگی است به قول ناصرخسرو هنر زیور بشر است و بشر زیور کیهان است.

هنر نردبانی است که به بام حقیقت منتهی می‌شود به شرط اینکه با تعهد و اخلاق و ایمان همراه شود.

به نظر من هنر باعث منزلت اجتماعی افراد می‌شود و به قول معروف هنرمند هرجا رود، قدر بیند و بر صدر نشیند.

خلقت و آفرینش سراسر هنر است و آفریده‌ها همگی نشان از هنرمندی خداوند است و خداوند در وجود همه مخلوقات استعداد و هنری نهفته که باید این استعدادها شناخته شود و با برنامه‌ریزی درست و هدایت به فعلیت برسد.

* آموزش و پرورش تا چه اندازه می‌تواند در شکوفایی استعدادهای هنری در بچه‌ها مؤثر باشد؟

شناخت استعدادهای متنوع کودکان، نوجوانان و جوانان و برنامه‌ریزی و هدایت این استعدادها مسؤولیت بزرگی است که متولیان امر باید با تعهد و حساسیت به آن بپردازند و در این راه نقش والدین، مربیان هنرمند و دولتمردان نقش بی‌بدیلی است که با استفاده از فهم، علم و هنر خود باید نسبت به جذب و تربیت کودکان و دانش‌آموزان همت گمارند.

آموزش و پرورش در این راه از جایگاه رفیعی برخوردار است. متأسفانه امروز نظام آموزشی و تعلیم و تربیت ما مشکلات زیادی دارد. نظام آموزشی ما هم از نظر اولویت و هدف‌گذاری، هم از حیث برنامه‌ریزی و منابع آموزشی و از همه مهم‌تر توجه به نیروی انسانی بسیار مشکل دارد.

در حقیقت رشد و توسعه هر کشوری بستگی به میزان اهمیت و سرمایه‌گذاری در آموزش و پرورش و تربیت نیروی انسانی آن دارد و در کشور ما آموزش و پرورش از اولویت‌های آخر برنامه‌ها و هدف‌گذاری‌هاست.

به نظر من نظام آموزشی ما نیاز به یک تحول بنیادی دارد و برای پرورش نیروی انسانی کارآمد که نیاز اساسی رشد و توسعه کشور است باید آموزش و پرورش را محور قرار دهد. اگر آموزش و پرورش درست بشود، برنامه‌ریزی درست و هدفمند و شناخت استعدادها در مدارس و برنامه‌ریزی و سرمایه‌گذاری درست در راه تربیت و شکوفایی این استعدادها می‌توان در هر زمینه‌ای نیروی انسانی کارآمد و توانمند تربیت نمود.

فارغ از مشکلاتی که در آموزش و پرورش و مشکلات مالی و اقتصادی که در خانواده‌ها وجود دارد معلمان و والدین باید با کمک هم استعدادهای دانش‌آموزان را شناسایی کنند و چه در مدرسه و چه در کلاس‌ها و مؤسسات خصوصی نسبت به آموزش و پرورش و رشد این استعدادها تلاش کنند و همگی می‌بایست نسبت به سرمایه‌های انسانی احساس مسؤولیت کنیم و متعهدانه به وظیفه انسانی خود عمل کنیم.

* چگونه مدارس می‌توانند دانش‌آموزان را به سوی دست یابی به موفقیت‌های هنری هدایت کنند؟

اگر کودک یا دانش‌آموزی با کمک و راهنمایی معلم و والدین و برنامه‌ریزی درست و هدفمند و با شناخت استعدادش مسیر درست زندگی و رشد و پیشرفت و برتری و سرآمدی خود را در بین سایر دانش‌آموزان و دوستان خود پیدا کند این حس زیبا را به هیچ قیمتی از دست نخواهد داد و خود به خود بدون فشار دیگران این مسیر را ادامه خواهد داد چه در مسیر هنر باشد یا در مسیر درس و پیشرفت درسی و علمی، چنین فردی همیشه برای حفظ موقعیت خود در کلاس و اجتماع به تلاش خود ادامه خواهد داد. یعنی در حقیقت طعم موفقیت در هر زمینه‌ای در اجتماع بهترین محرک برای تلاش مضاعف و رسیدن به موفقیت‌های بیشتر و برتری نسبت به دیگران می‌شود البته اگر فرد در مسیر تربیت درست قرار گیرد.