ای شِبا خیلی عزیزه، همه مان مِهمان سفره خداییم. خدا خوشش میایه‌ای شبا ما اَ حال و احوال هم خِوَر بیگریمان. سراغ هم بریم. بیوینیم فامیلِمان، همساده‌مان، آشنا روشنامان، شی مُکنن، حال و احوالشان چه جوره.
شاید ای روزا زندگیامان یِی جوری شده که کمتر اَ همدیگه خِوَر داریم. دیه مثه اُ قِدیما نیس که هر روز به هم سر می‌زِدیم. هرکی سِرِش گرم کار خودشه. وِلی میان ماه رِمضان که آدِما دلشان به خدا نزدیک تِره، زِمان خوبی پیش میا که اَ حال هم با خِور بشیم. بریم بینیشیم دِور هم، صله رحم به جا بیاریم. همدیگه رِ بیوینیم، دلتنگیمان دِرا.
اِگر کسی کمکی ماخا نیازی داره، دِسِشه بیگیریم. اَ قِدیم گُفدَن چراغی که به خانه رواس به مسجد حرامه. وَخدی میان فامیل و آشنامان یکی نیازی داره، ما اول اَ همه میوا دِسِ اُنه بیگیریم. خلاصه از ای شِبای پرخیر و بِرکت استفاده کنین ننه جان!